Als fervente wintersportliefhebbers hadden we een droom. Een droom waarbij wij als gezin samen door de bergen zouden surfen op onze skies in een gezellige, leuke, liefdevolle sfeer om ter snelst en om ter best. Samen genieten van een warme chocomelk, een hapje eten en dan weer verder trekken van bergtop naar bergtop.

Ja, hij is anders! En dat is oké!

Koffers gepakt en gezakt en op weg naar een leuke vakantie met zon, zee en strand… wat wilt een kind nog meer? Het lijkt de ideale vakantie te worden. Eentje om te genieten van de rust en van Louis-Henri. Marie-Julie is op dat moment enkele km verder dan ons in Italië samen met haar turnclub om enkele optredens te geven.

En of het moeilijk was om Louis-Henri naar het internaat te laten gaan...

Gezien Louis-Henri moeilijk zijn eigen vrije tijd kan invullen is het gemakkelijker om af en toe een activiteit met hem te gaan doen. Dat kan gaan van een wandeling maken, naar de winkel gaan om inkopen te doen, een kappersbezoek, 1 kledingwinkel maar dan met veel moeite en een Fanta achteraf… ´t Is moeilijk om te wikken en wegen in de activiteiten die we wel met hem doen en welke niet.

Een kind hebben dat anders is, zorgt voor levenslange rouw voor het verlies van elke levensfase waar je als gezin doorgaat. Wij zijn nog lang niet door alle fases heen en hebben nog steeds moeite met het volledig aanvaarden van zijn diagnose. Onder meer om het hele verwerkingsproces te stimuleren zoekt Hein voor hem de fysieke pijngrens op door zijn tocht per fiets van Milaan tot Genk gekoppeld aan een goed doel.

Lang heb ik gedacht de wonderbaarlijke toverstaf in mijn bezit te hebben.

Vaak vragen mensen aan ons of we het zelf hadden opgemerkt, dat Louis-Henri anders was. Louis-Henri was ons eerste kindje. Ons perfect, lief kindje net zoals die van jou...

'Louis-Henri ziet er volkomen normaal uit'